لایحه دفاعیه الزام به تمکین از طرف زوجه

_{^{متن لایحه دفاعیه - الزام تمکین زوجه}}

بسمه تعالی

ریاست محترم شعبه 267 دادگاه خانواده دو تهران

با سلام

احتراما اینجانب ( ن)..... خوانده پرونده کلاسه .... با موضوع الزام به تمکین، مقید به وقت رسیدگی مورخ 11/11/99 ساعت 10:45 مراتب زیر را به استحضار می رسانم:

1- خواهان محترم آقای رضا .... که همسر اینجانب می باشد در متن دادخواست الزام به تمکین خود به دروغ اظهار نموده است که بنده منزل مشترک را ترک نموده ام و حاضر به بازگشت و تمکین نمی باشم این در حالی است که مستندا به استشهادیه پیوست این لایحه، خواهان محترم هیچ منزلی جهت زندگی بنده و فرزندانم تهیه نکرده بوده است و حدود ده سال بود که در منزل متعلق به پدرم زندگی می کرد و پس از اختلاف با اینجانب، خودش منزل پدری بنده را که ده سال بود در آن ساکن بودیم در خرداد ماه امسال ترک نمود و به منزل مادرش رفته است و از خرداد ماه تاکنون در آن جا ساکن می باشد. حال ایشان با دروغ سعی در فریب دادگاه محترم داشته و با این اظهارات کذب تلاش نموده به مقصود خود که معافیت از پرداخت نفقه بنده می باشد برسد.

2- خواهان محترم در طول ده سال گذشته در منزل پدر بنده ساکن بوده و نه تنها هیچ هزینه ای بابت تهیه مسکن مستقل من و فرزندانش ننموده است بلکه یک ریال هم بابت نفقه و سایر هزینه های زندگی بنده و دخترانش نپرداخته است و اینجانب که کارمند می باشم هزینه های زندگی خود و فرزندانم را تاکنون متقبل شده ام و حتی هزینه های زندگی پر خرج و مخارج ایشان را نیز من می پرداخته ام.

3- از ابتدای ازدواج بنده و ایشان، خواهان محترم با تکیه بر درآمد اینجانب و با آسودگی خاطر از این که حقوق بنده کفاف پرداخت هزینه های زندگی من و فرزندانش را می دهد نه تنها منزلی برای ما تهیه ننموده است بلکه حتی مخارج شخصی خود را نیز از من می گرفت و یکی از دلایل اختلاف اینجانب و خواهان نیز همین بی مسئولیتی و عدم تعهد زوج به زندگی زناشویی می باشد.

4- آدرسی که زوج در دادخواست بعنوان نشانی خود جهت منزل مشترک اعلام نموده است همان نشانی منزل مادر ایشان می باشد و ایشان با تنظیم یک اجاره نامه صوری این آپارتمان را بعنوان منزل مناسب برای سکونت بنده معرفی نموده است . در حالی که ایشان ملزم هستند منزلی مناسب با شان بنده برای من فراهم نماید و همانگونه که مستحضر می باشید منزل مادر شوهر به عنوان منزل مناسب جهت زندگی محسوب نمی گردد.

5- خواهان محترم پس از ترک زندگی مشترک با ارسال اظهار نامه و اعلام نشانی محل زندگی مادرش به عنوان مسکنی که برای زندگی بنده تدارک دیده درخواست نمود که به آن منزل بروم که بنده طی اظهارنامه مورخ 14/05/99 به ایشان اعلام نمودم که با توجه به این که این منزل، منزل مادر شما می باشد و از سال 90 تا کنون نیز در منزل پدری بنده ساکن بوده اید و اگر هدف وی از ارسال اظهار نامه هدفی جز شانه خالی کردن از تعهد به پرداخت نفقه بنده نیست منزل مستقلی برای بنده تهیه نماید تا جهت سکونت به آن جا مراجعه نمایم.

با عنایت به مراتب فوق رد دعوای واهی خواهان محترم که با تکیه بر ادله غیرواقعی و اجاره نامه صوری طرح نموده است از آن مقام مورد تقاضا می باشد.